نقش چادر و خیمه گاه در هنر نگارگری ایران

چادرنشینی شیوه ای از زندگی افرادی با اجتماعاتی خاص به نام کوچ نشین است که با جابجایی از مکانی به مکان دیگر به زندگی خود ادامه می دهند ؛ در این میان مسکن که ارتباط انسان با محیط را ممکن می سازد همواره از اهمیت خاصی نزد کوچ نشینان برخوردار بوده است. مسکن این افراد، چادر یا خیمه نامیده می شود که به عنوان سرپناهی موقتی، قابل حمل ونقل و کاملاً کاربردی با قابلیت های متنوع دیگر از قدیم الایام تاکنون مورد استفاده بوده و هست. با توجه به اینکه این عنصر به شیوه های گوناگون در نگاره های ایرانی تصویرپردازی شده یقیناً نشان دهنده اهمیت آن بوده است. این رساله بر اساس فرضیاتی از جمله : وجود تنوع طرح و رنگ در چادرهای مصور، کاربردی یا تزئینی بودن انواع چادر در نگاره ها با توجه به نوع تصویرپردازی هر یک از این نمونه ها در ارتباط با سایر عناصر تصویری و نیز سیر تحول چادرها از نظر طرح و رنگ در نگاره ها ؛ به بررسی این موضوع پرداخته است.با توجه به مطالعات و بررسی های انجام شده ، در این رساله انواع چادر از نظر طرح و رنگ، معرفی و نیز به جنبه های کاربردی یا تزئینی بودن آن ها اشاره شده است و در نهایت مشخص گردیده که تصویرگری این مساکن قابل حمل و نقل در نگاره های ایرانی ، دارای سیر تحول مشخصی در شکل ویا سایر عناصر تزئینی آن ها می باشد .